Język sławieński
Język sławieński (slavenskij jazyk) - jeden z języków urzędowych ZFM, stworzony na bazie języków słowiańskich (zwłaszcza chorwackiego i serbskiego).
Stworzenie własnego języka stało się jednym z priorytetów już od samego początku istnienia Mikrosławii. Początkowo do powszechnego obiegu weszło tylko kilka podstawowych zwrotów używanych w komunikacji interpersonalnej oraz administracji państwowej. Pierwsze próby prowadzenia konwersacji w powstającym języku były (cytując Talerza de Tocqueville) "szalonym słowotwórstwem". Dlatego Uprad Kulturnyh Djeł (Ministerstwo Kultury) postanowił usystematyzować wszystkie zasady nowego języka.
Najbardziej istotny jest problem poprawnego zapisu głosek. W pisowni nie używa się głosek "cz" i "sz", które zapisuje się jako "ć" i "ś". I tak dla przykładu nazwisko głównodowodzącego armii mikrosławiańskiej - von Schwarz, zapiszemy von Śwarc.
Alfabet
a, b, c, ć (cz i ć polskie), d, e, f, g, h, i, j, k, l, m, n, o, p, r, s, ś (ś i sz polskie), t, u, v, y, z, ź (polskie ż i ź)
W celu propagowania języka sławieńskiego ustanowiono Dzień Ojczyzny, który przypada na ostatni dzień każdego miesiąca. W tym dniu mówi się tylko pa slavenskij.
Na koniec prezentujemy mały słowniczek zwrotów przydatnych na ziemiach Mikrosławii:
- Skrijat Vśehslawiji - przywódca Mikrosławii
- Skrijatnyj Kreml - siedziba Skrijata Vśehslawiji
- Sabor Vśehslawiji - więc obywatelski, "parlament" Mikrosławii
- Izgranićne Domostva - ambasady, placówki dyplomatyczne
- uprad - ministerstwo
- izbor - urząd
- zdravo - pozdrowienie, ale także zdrowo (przym.)
- slava - powitanie, ale także sława/chwała (rzecz.)
- grad - gród, miasto
- osada - wieś
